VADER

VADER

Mijn paatje-vader
misschien de meest nabije persoon
of 'n mens die onbekend ver weg is
Vreemd
zo lang je al niet hier bent
wens vaak een verlangen, zo kort
Jouw bijdrage
versmelte mij tot leven
krachtig ken ik je nu pas echt, door de dood
Jouw zijn
roerde en raakte me met twijfel
enige zekerheid, ik onbegreep mezelf
Jij en ik, zo wankel evenwichtig
grootmoedig heb ik je soms gehaat
maar evenzo volmondig liefgehad
Je invloed, zo tegensprekend waar
blij schreeuwde ik dan niet van de daken
gelukkig begrijp ik vanaf de grond alles meer
Je dood en leven, accepteer het nu goedmoedig
mijn kleine kind is voorgoed veranderd
vol dankbaarheid kijk ik volwassen terug


©2016 In memoriam 1987Jacqueline Weesie